Naar huis

Nadat we 4 uur in de hangkorf hadden vertoeft was het tijd om ook andere mensen de kans te geven om even te kunnen liggen.

We zijn naar het restaurant boven de terminal gegaan en hebben daar heerlijk pasta gegeten. Het is natuurlijk even wennen omdat we dit thuis bijna nooit eten. Maar voor nu was het heerlijk.

Daarna vonden we het tijd om eens te gaan uitzoeken waar we moesten zijn om ons vliegtuig te halen.

Omdat het zo groot is allemaal besloten we om met de trein, die rondom het vliegveld gaat, te gaan.

Ongelofelijk wat we toen in terminal 1 zagen. Een enorme fontein met waterval, compleet een oerwoud wat verlicht was in verschillende kleuren.

Zo mooi zo indrukwekkend. Jammer dat we dat nu pas ontdekken anders hadden we daar ook nog een tijdje ons zoet kunnen houden.

Maar ja, dan moeten we dat volgende keer maar doen.

Om half 11 mochten we al door de douane en konden we wachten tot we het vliegtuig in mochten.

Eindelijk het is twaalf uur. het vliegtuig gaat weer de lucht in.

Wat was dat een lange dag, wat duurde het lang voor we weer konden

inchecken.

Maar wat hebben we weer veel gezien.

Niet alleen de vlindertuin, de orchideeën tuin en de zonnebloemen tuin, maar ook veel mooie souvenirs.

Gelukkig is het niet allemaal goud dat blinkt en gelukkig voor jullie allemaal ik neem niets mee.

Maar kijken mag natuurlijk altijd.

Eenmaal in het vliegtuig vielen mijn ogen ook snel dicht en was ik in diepe slaap.

Zelfs van het opstijgen heb ik niet veel meegekregen.

Voor eric was het een ander verhaal. Hij was wakker, dood moe, maar kon niet slapen door de wiebelbenen. Ook voor hem betekend het voor de volgende keer een plaats aan het gangpad zodat hij toch sneller een stukje kan gaan lopen.

Na 11 uur was het zover, Nederland in zicht. Zo netjes, zo groen, zo herkenbaar was het IJsselmeer vooral Harderwijk was zeer herkenbaar.

En ja daar was Schiphol en stonden we al snel aan de grond.

Heerlijk weer thuis, snel naar het toilet, andere kleding aan en op naar de koffers.

Voor we het wisten waren we weer bij onze auto die onder een centimeter stof stond te wachten op ons.

Koffers in de kofferbak en rijden maar. Nou nee, ik kreeg de auto niet in de versnelling…

Tot Eric het goede idee had om te zeggen dat ik de koppeling ook moest induwen…. Ja toen ging het vanzelf.

Het rechts rijden was zo weer onder de knie maar die koppeling was toch wat moeilijker.

Ook toen we een file naderde moest de auto eerst stotteren voor ik eraan dacht om de koppeling weer in te drukken.

Wat is dat erg dat je op 5 weken tijd vergeet hoe je altijd auto hebt gereden.

Als eerste zijn we naar opa en oma gegaan. Wat heerlijk om ze weer in onze armen te sluiten. Stiekem heb ik ze toch wel gemist.

Ook Maria en Jolanda kwamen bij opa en oma lunchen dus hebben we ook hun kunnen bijkletsen.

Thuis zat maarten en Kelly al op ons te wachten en konden we ook met hun even bijkletsen. Maar ja, meer dan 30 uur wakker zijn gaat toch niet zo goed.

Opeens was het klaar en waren we doodmoe. Wat heerlijk als je dan in je bed kruipt en heerlijk 12 uur achter elkaar slaapt.

Het is gewoon zalig om weer thuis te zijn